​SPORTHELDEN

Lance Armstrong

Eigenlijk heb ik geen helden. Wel mensen die ik bewonder, zoals Lance Armstrong. Weliswaar een ouwe doper, maar toch... om te zien hoe iemand er zó bovenop zit, prachtig. Alles wijkt voor wat hij wil bereiken. Gevoelens van anderen, daar walst-ie overheen. Hij spuit en hij slikt, ja, maar dat was ook de sport toen, weten we nu. Hij was de beste onder de slechteriken, en dat waren ze bijna allemaal. Ik bewonder dus vooral zijn gedrevenheid.

Dat hij bekende, verraste me niet. Je kan ook helemaal niet verrast zijn als vrijwel iedereen uit die tijd heeft gepakt behalve hij, en dat hij dan toch zo ver vooruit rijdt. Ik vind het nog steeds niet moeilijk om hem te bewonderen, ondanks alles. De toewijding waarmee hij ieder detail, van materieel tot voorbereiding, tot inderdaad dus de dope aan toe, perfectioneerde. Daar straalt iets onverzettelijks vanaf. Hoe zeer ik doping ook veroordeel, vind ik dat nog steeds mooi.

Nu vind ik hem niet meer bijzonder. Nu is hij privé en dat boeit me niet zo, het heeft niets meer met sport te maken. Maar het zal voor Lance Armstrong heel moeilijk zijn dat hij niet meer in competitie mag sporten. Het is zijn zwaarste straf, misschien nog wel zwaarder dan het gezichtsverlies dat hij leed of het geld dat hij kwijtraakte.

Kelly Slater

Ik heb geen windsurfer als voorbeeld, maar een heel klein beetje wel een golfsurfer: Kelly Slater, geboren in februari 1972, elf wereldtitels. In een wereld die toch met leuke meisjes, vrouwen, strandfeesten en allerlei fun te maken heeft, staat hij zo ongelooflijk lang aan de top, dat vind ik echt heel bijzonder. Hij surft nog steeds op wereldniveau, heeft een eigen diëtiste, doet aan krachttraining en aan yoga. Zo veel titels winnen in een jurysport, ik geef het je te doen. Dat vind ik echt razend knap. Ik heb hem nooit ontmoet, maar volg hem op internet. Het zijn geweldige filmpjes of live streams uit die wereld.

Ingrid van Lubek

Als ik dan toch iemand uit Nederland moet noemen, kom ik op iemand van heel dichtbij: Ingrid van Lubek. Ik was als knaap, 14 jaar ofzo, op Texel wel eens aan het hardlopen en aan het biken. Op een keer deed Ingrid met ons mee, en dat maakte grote indruk op me. Zij woonde ook op het eiland, ik wist dat ze triatlete was. We zagen haar wel vaker trainen. En in dat jaar, 2000, ging ze naar de Spelen in Sydney. Het was een boodschap voor me: ook iemand van Texel kon naar de Spelen gaan. Heel af en toe zie ik haar nog, of ze nog op het eiland woont, weet ik niet.