Ireen is de Queen van het harde water

Als ik hier in Nieuw-Zeeland wakker wordt, oogst ik Nederlandse medailles. De eerste dag was fantastisch: goud, twee keer zilver, brons. Tweede dag: goud van Sven! Vandaag: de vierde keer goud van 'Queen' Ireen op achtereenvolgende Spelen. Ik kan niet wachten tot morgenvroeg, kijken wat er dan weer in mijn schoen ligt.

Maar ik kan dus het dus niet zien, het gebeurt allemaal 's nachts in een andere tijdzone. Overdag train ik mezelf uit mijn sokken. Lekker op het water, keihard fietsen, samen met Kiran en coach Aaron. De gebeurtenissen in Pyeongchang ontgaan ons dus een beetje. Aaron zeker, Nieuw-Zeeland heeft geloof ik één schaatser en die is daar ook. Als Aaron zich had opgegeven had-ie ook mogen gaan.

Ik kijk het 's avonds terug allemaal. Vorig jaar was ik zelf nog in Pjong Tsjang voor een filmpje. Stervenskoud was het, ook al was het een graad of vier. 's Nachts vroren je oren eraf. Niks voor Dorremans allemaal, die doet het liever vanaf een graadje of 20, wat we hier nu hebben. Maar oké, daarom sta ik in zacht water op een plank en Sven op hard water op schaatsen. Ieder zijn ding.

Ik zag trouwens dat Sven en die Ted-Jan Bloemen gezellig stonden te kletsen vlak voor de ceremonie. Dat is toch die jongen die in Calgary het bord met Sven's naam en tijd in stukken brak toen hij het wereldrecord op de vijf kilometer verbeterde? Dat vonden veel mensen respectloos, maar daar is het de jongen helemaal niet voor. Dat bedoelde Tedje niet zo, relaxte gozer, niks aan de hand.

Ireens tweede plaats van zaterdag was natuurlijk een tikkie, maar die vierde goud op achtereenvolgende Spelen vond ik vanochtend alsnog in mijn schoen. Lekker Ireen! Carlijn Achtereekte was je zaterdag net even te snel af – geweldige prestatie trouwens – maar jij hebt het nu toch nog gedaan. Ik zag daarnet je emoties, mooi! En er zitten nog meer pijlen op je boog, Grote Krijger!

Omdat ik zo vaak in Canada ben, had ik graag het ijshockey-toernooi gevolgd. Maar de beste spelers van Canada uit de NHL doen niet mee, net zoals de beste Amerikanen, Zweden, Finnen, Tsjechen en Russen ontbreken. Jammer, ze mogen niet van de NHL omdat de competitie niet wordt stilgelegd. Aan de andere kant is het ook wel weer leuk te bekijken hoe de tweede garnituur het doet.

Tot slot de politiek: mooi dat Noord- en Zuid-Korea samen een ploeg hebben en elkaar op de tribune uitnodigen voor gesprekken over de 'relatie'. Als Sasha dat met mij ook zou willen, zou ik schrikken, maar daar is het goed nieuws. Ze kunnen beter praten dan raketjes afschieten.

Maar goed, ik hoop vooral op veel Olympische medailles. Hoewel, meedoen is belangrijker dan winnen... alleen: waarom wil iedereen dan zo graag winnen?



Dorian