Ik ben windsurfer, geen greenpeace

Rio de Janeiro is de plek waar het over twee jaar moet gebeuren, dus dat ik er vorige week het test event won was leuk. Goed voor het zelfvertrouwen. Bovendien lieten we ons even aan de rest zien: hier zijn we weer, zo vlak voor het WK.

Dat WK over een paar weken in Santander is belangrijker, daar kan ik me kwalificeren. Kijk, ik weet dat ik bij de wereldtop hoor, maar je bent zo goed als je laatste resultaat. Het hele jaar, in Hyères en Medemblik, had ik nog geen race gewonnen, daar baalde ik van. En er was weer die k*dag vlak voor de wedstrijd.

Ik train altijd drie dagen voor een wedstrijd, neem dan een rustdag en train dan nog de laatste dag voor ik aan de bak moet. En altijd vaar ik die trainingsdag vóór de rustdag heel slecht. Gelukkig is Aaron er dan om te zeggen dat ik er juist goed voor sta. Maar ik zal nooit zeggen: 'O, ik ken het, dus het is niet erg'. Want als het dan een keer niet goedkomt, ben ik de pineut.

Ik ben na de race direct naar LA gevolgen, naar mijn vrouw. En heb daar een paar dagen de manrol aangenomen tussen de trainingen door. Sas wist dat we niet op huwelijksreis zouden gaan, dat we maar een paar dagen hadden om te trouwen. Ik ben blij dat ik buitenstaanders niet de kans heb gegeven te zeggen dat ik door de trouwerij slecht was op het test event.

Of door alle gedoe over de Baai van Guanabara. Want of die nou vuil is of niet, ik vaar toch. Iedereen wil dat ik er wat over zeg, hoe meer lawaai ik maak hoe beter. Maar dat ik er wel zal varen, ontkracht mijn verhaal dan weer, lijkt het. Ach, dat spel speelt zich boven mijn pet af. Ik vraag er aandacht voor en zal dat blijven doen doen, maar uiteindelijk ben ik windsurfer, geen Greenpeace.

Zondag in Castricum ga ik de Beach Clean Up Tour helpen het strand schoon maken. Kijk, dát kan ik wel. Ik kan surfen en ik kan het strand schoon maken. Sasha is heel blij met een man die dat allemaal kan. En terecht.

Dorian