Snowboarder Dimi de Jong, 19 Jaar en teleurgesteld, daar schrok ik van

Kicken hoor, al die schaatsmedailles op de Olympische Spelen in Sotsji. Toch wel jammer dat ik er niet bij ben. Ik heb Naomi al zien rondlopen, Marianne... ik wil ook aanmoedigen! Maar, heel gek misschien, ik denk nu vooral even aan verliezen. 

Dat de 19-jarige snowboarder Dimi de Jong terugkijkt op teleurstellende Olympische spelen, daar schrok ik van. Mán, er komt nog zo veel aan voor je, misschien de volgende Spelen wel, dacht ik. Een duidelijk beeld van wat er gebeurde heb ik niet en ik ken Dimi de Jong ook niet, maar ik gun hem dat hij er vrede mee heeft.

Natuurlijk wil je winnen! Maar als je er alles aan hebt gedaan om zo goed mogelijk te zijn, echt niets hebt nagelaten, dan ís dit het gewoon. En bad luck bestaat ook! Als ik lees dat iemand nooit nerveus is maar nu op de Spelen wel, dan blijkt maar weer hoe moeilijk het is om je voor dat hele circus af te sluiten.

Jarenlang doe je je ding in de luwte, en opeens is in Sotsji alles anders: de Spelen! Tenminste... dat dénk je. Want het is helemaal niet anders, het is net zo'n wedstrijd als altijd. Uiteindelijk moet je gewoon met je trucs die half pipe door.

Maar van een extreme sport met een behoorlijke fun factor, vrij losjes, met een biertje in de hand naar elkaar kijken, gaat het tijdens de Olympische Spelen over naar de ernst. Met daarbij ook nog eens veel media. Mogelijk moeten ze daar in die sport nog aan wennen.

Ik ben niet het orakel van Texel, maar toch zeg ik tegen Dimi: Geniet nou vooral van de vier jaren er naartoe! Zie die periode als de taart, een tijd waarin je mensen ontmoet, persoonlijk groeit. Dan is een eventuele medaille niet meer dan de kers op die taart. En ben je de volgende keer hopelijk ook niet teleurgesteld.