​Goud, zilver en brons, het rinkelt lekker in de keuken

Tevreden met brons, is dat slecht? Niet als het je maximale resultaat was.

Vooropgesteld, ik heb lekker gevaren samen met Kiran en JP. Okay, er zaten een paar Polen vooraan, waarvan ik er uiteindelijk nog één voorbij ging, maar dat zegt me op zich niet zo veel. Die gasten pieken altijd in Hyères. Ze varen er graag, meestal kom ik ze later in het jaar op wedstrijden niet meer echt tegen.

We hadden eigenlijk de hele week flink wat wind, behalve tijdens de medalrace. Het is een goed teken dat ik die dan win. We trainen al een jaar op omstandigheden met weinig wind, zoals die ook voor Rio worden voorspeld. In Hyères waaide het de hele week.

Kijk, als ik hard moet, kan ik dat ook hoor. Als ik me een weekje toeleg op planeren, keihard varen, zit ik daarmee ook weer vooraan. Maar het is nu niet wat we willen. Mijn coach Aaron en ik werken naar Rio, dáár ligt ons doel. We hoeven niet zo nodig twee jaar eerder een wedstrijd in het voorseizoen op snelheid te winnen.

Maar meedoen is belangrijk. Ik zal starts moeten maken in een wedstrijdveld. Je vindt voor een training niet zo gauw veertig boten die tegelijkertijd vertrekken. Dat kun je niet nabootsen. En als ik dan toch meedoe, wil ik ook graag vooraan varen. Het klinkt super cheesy, maar dan wil ik het beste uit mezelf halen.

Met wedstrijden heb ik een haat-liefdeverhouding. Racen is super, maar vooraf ben ik gespannen. Ik wil winnen. Bovendien komen er bij het Watersportverbond vragen over mijn trainingsgroep als ik achtste of negende word. 'Hé Dor, gaat-ie wel goed?' Dus brons is okay, podiumpie... ik lig op koers.

En materialistisch gezien was in Hyères niet meer dan een medaille en een schouderklopje te halen. Het is mijn veertiende world-cupmedaille, ik heb 7 gouden, twee zilveren en vijf bronzen. Ze hangen thuis als een trosje in de keuken. Soms gaat mijn hand er doorheen. Dat geeft een lekker gerinkel. Voor dat geluid maakt het ook al niet uit, goud of brons, dus brons is okay!