Iemand die als shorttrackster heel sterk is en zich ook kwalificeerde op de 1500 meter en ploegenachtervolging langebaan, dat is bijzonder. Ik was vlaggendrager in Londen, Jorien ter Mors is vlaggendraagster bij de openingsceremonie van de Winterspelen in Sotsji. Jorien is een aansprekende sportvrouw, dus ik begrijp de keuze.
Ik zit er hier in Nieuw-Zeeland héél erg ver vandaan. Toch kijk ik een beetje naar mijn olympische familie, als ik al die Nederlandse sporters op nos.nl zie. Het is een soort neefjes en nichtjesgevoel. En het brengt mooie herinneringen boven aan mijn eigen rol als vlaggendrager.
Een dag voor de Olympische Spelen in Londen werd ik in de bus gebeld door Jacco Koops die alleen maar zei dat ik chef de mission Maurits Hendriks moest bellen. Ik dacht 'Ben ik de aap? Heb ik iets verkeerd gedaan? Een verkeerde tekst verspreid op social media?'.
Hendriks vond mij een inspirerende sporter voor de jeugd, vertelde hij. Vlaggendrager! Ik vroeg aan mijn coach Aaron die naast me zat of hij vond dat ik 't moest doen. Hij keek naar buiten en glimlachte. 'Ofcourse!'
Ik zag deze week het vuurwerk boven het stadion van Sotsji tijdens de generale repetitie van de openingsceremonie. Waar stond ik tijdens het vuurwerk in Londen? Tussen de atleten, samen met Aaron en mijn trainingsmaat Zac Plavsic die bij ons was komen staan.
Daar waren we dan, na jarenlang zó hard trainen! Dat gevoel vergeet ik nooit. En ik was nog vlaggendrager ook, terwijl alles nog moest beginnen.
De Nieuw-Zeelanders hebben 15 sporters in Sotsji, maar geen schaatsers. Dus dat zullen ze hier niet uitzenden, denk ik. Jammer. Ik had trouwens in Sotsji kunnen zijn, want ik was uitgenodigd door de NOS. Maar het reizen, de tijden, niet trainen... dat was allemaal niet verstandig.
Ik koos voor mijn eigen missie: de Spelen van Rio in 2016. Dát is de plaats waar deze ex-vlaggendrager het wil doen. 'Sotsji' bekijk ik als fan op internet!