Topsporters zijn freaks, ook met dope

Ik hoorde dat de Russen van doping worden beschuldigd en dacht: nou je het zegt! Mijn medesurfer Max Oberemko, Maxi, die vind ik er al jaren heel slecht uitzien. Een afgetrainde spijker is het, zo'n tengere Oostblokker zonder kleur op de toet. Ik heb hem nooit vertrouwd, een guur mannetje, haha.

Nee hoor, en als onze Maxi al aan doping zou doen, heeft het hem niets gebracht. In het windsurfen heb je niet veel aan dope. Je kan nog zo sterk zijn, je moet altijd nog de goede kant op varen. En aan een schorsing van Maxi heb ik ook niets, want hij vaart toch altijd een stuk achter me

Ik ga wel eens met wielrenners om. Nou, geloof me, die zijn altijd de grenzen aan het opzoeken. Ook bínnen de dopingrichtlijnen. Kom ik aan met mijn vitaminen en mineralen... ik doe nog geen derde van wat die gasten doen, ben met hen vergeleken een sneue amateur.

Het is gemakkelijk er even een meninkje over dopers uit te gooien: 'Foei!' Maar dat doe ik niet. Ik heb er zelf ook wel eens aan gedacht hoor: 'Hoeveel kan ik er uit halen?' Topsporters zijn nu eenmaal freaks. Die doen aan engineering, willen hun lijf optimaal laten presteren en hebben daar alles voor over.

Op zich snap ik ook wel dat je als topsporter dope neemt als je lichaam daardoor maar één week hersteltijd nodig heeft in plaats van drie. Hoe obsessed ben je? Sla je door? Zelf vind ik het juist een kick om zo puur mogelijk te winnen. Naturel, gozer! Misschien moet je eens een klasse voor dopers maken, zal je zien wat een freaky toestanden je krijgt. 

De enige zeiler waarvan ik weet dat-ie ooit werd betrapt, is de Israëlische 470'er Udi Gal. Die werd geschorst wegens het gebruiken van een middel dat niet eens prestatiebevorderend was. En zijn verklaring - 'dat stofje zat in mijn shampoo' – wekte ook verbazing. Gal had vrijwel geen haar.

Dorian