​Doodgaan is een hele gebeurtenis

Het is letterlijk een morbide onderwerp, de dood, maar deze blog maak ik niet om er de grapjesprijs mee te winnen. Dus schrijf ik er over dat mijn schoonvader op sterven ligt. Ik ben in Vancouver om Sasha, Zac en hun familie bij te staan.

De dood is niet nieuw voor me. Ik heb het overlijden van mijn oma van de ene kant en opa van de andere kant meegemaakt. Het kortst geleden vertrok stiefopa. Hij was een vriend van de familie sinds mensenheugenis en kwam in beeld nadat opa er al een tijd niet meer was. Hij heette Jan, net als mijn opa, en oma heeft nog zeven heerlijke jaren met hem gehad.

Afscheid
Stiefopa koos zelf zijn moment van afscheid. Dan weet iedereen wel dat ik het over euthanasie heb, maar dat vind ik zo'n rotwoord. We hebben allemaal heel rustig met hem kunnen spreken, daarna kreeg hij een drankje onder begeleiding van een arts en het hele gebeuren was klaar.

Dood gaan we allemaal een keer. Maar dan mag je toch wel hopen dat je rustig gaat? Mijn schoonvader Vlad is 84, was altijd een geweldige zeebonk, maar ligt er nu heel slecht bij. Hij was nog op ons huwelijksfeest op Texel, waar hij zich met een driedubbele hoeveelheid morfine naartoe had gesleept. Daarna was het klaar voor hem.

Regie
Vlad mag van de Canadese wet niet zelf kiezen wanneer hij vertrekt. Daar wil ik me niet boos om maken, want dat helpt niet en het is geen fijne emotie. Als het niet mogelijk is, is het niet mogelijk. Ik ben blij wel blij dat dat in Nederland anders is. Want de dood zit in je leven, hoort erbij, maar als het nodig is moet je er zelf de regie over houden, vind ik.

Volgende keer heb ik het weer over levendiger dingen, misschien wel over de bikkels op de Brunel die nu midden op de oceaan zitten. Vlad was een zeiler, die had maar wat graag met me meegekeken. Normaal gesproken ziet hij de aankomst van deze etappe vanaf een ereplaats waar hij het allemaal van bovenaf kan bekijken. Zonder pijn en in alle rust.

Dorian

(Vanochtend, donderdag 23 oktober 2014, is Vlad er tussenuit gegaan. Hij was omringd door zijn geliefden, het was goed zoals het was. Op de foto staat mijn schoonvader naast me, in het midden Sasha en tante Montserrat en links Sasha's moeder, Karyn.)