​Een boom op mijn lijn, prachtfractuurtje

Gelukkig was er niemand bij. Maar ik heb het al zo vaak verteld dat het voelt alsof ik het voor de hoofdtribune in het Maracanã deed. Ja, ik heb mijn pols gebroken. Ja, bij een ongeluk tijdens het biken. Ja, ik reed een verkeerde lijn. En ja, aan het einde van die lijn stond een boom. Mijn trainer Aaron en trainingsmaat Kiran zagen direct dat het allemaal niet meer optimaal met me was.

Genant. Als ik dan toch mijn pols moet breken, dan liever bij het neerhoeken van Evander Holyfield dan bij een aanvaring met een boom. Not sexy at all. De doffe pijn, blauwe pijn noem ik dat omdat blauw een rustige kleur is, had ik nooit eerder gevoeld. En al helemaal niet aan mijn pols. Ik wist direct dat het mis was. Françoise Broekhof, de arts van het watersportverbond, inspecteerde de breuk vóór het gipsen. Ik heb een prachtfractuurtje, vond ze.

Alle andere dingen dan windsurfen kan ik gewoon. Dus ik zeur niet, althans niet veel. Het zou wel leuk zijn als er in plaats van 'beterschap' of 'mooie kleur gips' ook wat andere goed bedoelde zaken tot mij zouden komen. En dan denk ik heus niet direct aan opgetilde shirts met een gegund kijkje op al het opbeurende moois daaronder – hoewel? – maar gewoon aan wat originelere stuff... snappie?

Ach, het is allemaal goed bedoeld, laat mij maar, ik moet steeds aan die boom denken! Door die k-boom zie ik de jongens van de Brunel over een paar dagen niet aan mijn terras voorbij varen op weg naar Auckland. Ze zouden echt langs mijn huis hier in Takapuna, Nieuw-Zeeland, komen. Ik was ze ook zeker gaan opwachten in de haven en hoop stiekem dat ze nog wat posities winnen die laatste duizend mijl. Want met de vijfde plaats waar ze nu liggen wordt de eindzege wel héél moeilijk.

Maar er is ook een geluk bij dit ongeluk: ik mag iets eerder naar huis om mij te vervoegen bij mijn hoogzwangere vrouw in Laguna Beach. Sasha is de 20ste maart uitgerekend. Ik zal braaf met haar gaan wandelen en op een hometrainer de conditie op peil houden die ik de laatste weken hier in Nieuw-Zeeland kweekte. Alleen windsurfen is de komende vier tot vijf weken een minder goed idee.

Het is niet anders. Maar nóóit werd mijn liefde voor de natuur zó op de proef gesteld als door deze boom.

Dorian