​Een geprinte trouwring van 15 centimeter voldeed

Beetje mal misschien om het over trouwen te hebben terwijl ik hier in Hyères middenin een wedstrijd zit, maar ik was laatst zelfs in RTL Boulevard te zien, dus het brengt nogal wat teweeg. Ik schrik daar niet van. Het had me misschien zelfs teleurgesteld als het niet in de kranten had gestaan, haha.

Sas en ik hadden het al wel eens over trouwen gehad samen, dus het was allemaal niet zo'n hele grote verrassing. Ik denk nu eenmaal niet dat ik ooit nog zo'n klik met iemand zal krijgen als met haar, dus maak ik de kortste klap door te trouwen. Het idee kwam van mijn moeder. Ik reed haar en vaders in december na een bezoek naar het vliegveld van LA en ze vraagt zomaar, echt uit het niets: 'Wanneer gaan jullie trouwen?'

De volgende ochtend besloot ik dat het die dag ging gebeuren. Op de 11de van de 12de in het jaar '13 heb ik Sasha om 14.15 uur gevraagd. Dat vond ik mooi. In Laguna Beach, bij haar thuis, ging ik in de tuin als een ridder op één knie voor haar zitten, nadat ik vlak daarvoor aan haar broer en mijn grote vriend Zach had gevraagd of ik er goed aan deed haar te trouwen.

Zach zei 'ja', dus daar zat ik... en zij zei gelukkig ook 'ja'.

's Ochtends had ik snel een trouwring in elkaar geprutst, ik wilde er toch iets bij kunnen geven. We hadden 'm ooit in New York gezien toen we voor een etalage stonden te kijken. Zo'n ring bestellen zonder instemming van Sasha zou onverstandig zijn. Die dame weet nogal wat ze wil, qua smaak. Dus ik downloadde de afbeelding, maakte een print en kleurde die met een goudkleurige stift in. Binnenkantje eruit knippen, klaar!

Ik schoof haar een papieren ring van 15 centimeter groot om haar ringvinger. Ze was hartstikke blij en ik ook. Meer zeg ik er niet over, want dat is privé, haha!

Binnenkort meer over Hyères, tot dusver gaat het hier lekker.