28/10/2018, Dorian
Lekker even thuis op Texel na een paar dagen trainen, trainen bij Medemblik. Het zijn prettige tijden, ik krijg uitsmijters met spek van het Texels lam. Beter dan moeders ze bakt, bestaan ze niet. Deze jongen is thuis.
En in Nederland. Ik zeg altijd dat ik een wereldburger ben die overal lekker slaapt, maar eigenlijk ben ik toch wel chauvinistisch. Vorige week, toen Max Verstappen in Barcelona won, betrapte ik mezelf op een traantje. En dat heb ik niet gauw.
Ik ben ook supertrots op Dafne Schippers, echt, en ik zat dit weekeinde met mijn neus tegen de tv bij Steven Kruijswijk in de Giro, maar wat Mad Max deed, emotioneerde me. Wát een supergoed mannetje, zo'n jong pikkie en dan toch alles doorhebben. Liep ik daar in de VS in mijn eentje met kippenvel, want niemand anders die daar de Formule 1 interessant vind.
Voordat ik in Medemblik aanstaand weekeinde volle bak ga, in mijn laatste officiële wedstrijd voor de Spelen, voelt het allemaal een beetje als uitzwaaidagen. Ik had een dag met Brunotti, en dan merk ik toch weer hoe mijn sponsors me helpen. Ze maken het zoveel gemakkelijker om mijn sport te bedrijven, mijn doelen na te streven.
De afgelopen week heb ik ook het ambassadeurschap van Samsung bekend kunnen maken. We gaan geweldige virtual reality-dingen doen. Je kan bijvoorbeeld virtueel meevaren op het hoofd van mijn grote trainingsmaat Kiran Badloe, zodat je tegen mij kan racen. En er komt nog veel andere content, dat wordt echt lollig.
Ik voel me als een hond met zeven staarten, ben in mijn nopjes met zo'n grote partner. Die ook nog eens meegaat naar de Spelen, want ze zijn official sponsor en mogen daar dus ook werken. Echt cool dus.
Maar eerst vanaf dinsdag het IJsselmeer op voor de Delta Lloyd Regatta. Ik heb er zin in, ken alle vrijwilligers, kom daar graag – als het er niet te koud is, haha. Het is toch een nostalgische plek, waar ooit voor mij alles begon qua olympische klasse. Ik wil goed zijn deze week, vooraan zitten en de laatste vouwen eruit varen voor de Spelen!
Dorian
