Ik ben zelf eigenlijk ook een openbaar lichaam

Kijk, er is natuurlijk niets op tegen dat je, als je 's ochtends uit je raam kijkt, een strak blauwe hemel ziet. Dat je dan Klein Bonaire ziet, een eilandje voor de kust, en dat je bij helder weer en met flink wat turen in de verte misschien Curaçao kan zien liggen. Vele tientallen kilometers verderop in de Cariben.

Nee, op ons verblijf op Bonaire is niets tegen, vinden Sas en ik. We zitten hier heerlijk. Vakantie! De laatste dagen hebben we steeds kort op het strand gezeten omdat we niet als rode kreeftjes willen rondlopen, zwaar hè? We verkennen het eiland wat, maken een wandeling, lezen, relaxed allemaal. Het is allemaal wel aan de prijs trouwens, in Amerikaanse dollars. We letten dus wel een beetje op wat we doen.

LICHAAM
We zijn te gast in het huis van Gerrit Kater. Hij is de eigenaar van Kater Funsport in Alkmaar en Hippolytushoef. Ik, maar ook mijn broer Adriaan, haal bij Gerrit het meeste van mijn materiaal. Hij heeft een geweldige zaak en gewoon de beste spullen, klaar!

Ik kom er al van kleins af aan. Gerrit heeft veel voor me betekend. Ik ga niet vaak op dit soort uitnodigingen in, want meestal gaat het dan om wat je doet en niet om wie je bent. Maar Gerrit is voor mij bijzonder, een supergozer. Daarom zitten we hier nu in zijn huis. En dat waardeer ik ongelofelijk.

Het blijft trouwens maf dat dit ook Nederland is. Formeel heet Bonaire een 'openbaar lichaam'. Dat ben ik trouwens zelf ook een beetje, als ik op de plank sta. Maar dat doe ik nu even niet. Of misschien een kort tochtje morgen of overmorgen met Sas. Zij zegt dat ze kan surfen.
Ik ga het zien.

Joooo!