Zal je zien dat ik morgen, zondag, geen deuk in een pakje boter vaar, maar voor wat het waard is: mijn coach Aaron zei een paar dagen geleden dat hij af en toe qua scherpte en beslissingen op het water de oude Dor weer ziet. Ik heb nieuws: ik zie de oude Dor ook weer!
Want de oude Dor was wel eens onoplettend, een tikkeltje slordig zou mama zeggen. Dus blijkt wel dat ik helemaal terug ben: ik heb me een dag verkeken op de startdatum van het WK. Loop al maanden tegen familie en vrienden en alle anderen te zeggen dat ik op de 6de augustus moet varen, is het de 5de.
Morgen dus.
Geen probleem, haken ze toch op de tweede dag aan! Eerste, tweede, derde... ik wil alle dagen goed zijn. Hier gaat het om het echie! Er zit een mooie wedstrijdspanning op, maar bij windsurfers leidt dat gelukkig niet tot raar gedrag. We zitten vanavond nog lekker op een terras met zijn allen, met een groepje oldies en newies, mijn maatjes in het veld.
De start is toch pas om twaalf uur. Dan kan ik nu wel gaan zitten yoga’en, of focussen op een glazen bol, maar daar ga ik morgen niet harder van. Zoveel weet ik wel over mezelf.
Het materiaal is goed, daar zijn behalve wat troubles met onbetrouwbare vinnen, geen problemen. Die vinnen daar hebben we allemaal last van, daar ga ik dus niet over piepen. Ik heb één goede, hopen dat-ie het de hele week houdt, anders wordt het een beetje gokken.
Lieve mensen, ik zit super in mijn vel. Nog even en ik ga het in een druk winkelcentrum staan zingen: ‘ I feel okay! I feel okay!’ Ben er klaar voor. Na het WK vertel ik hier hoe het me verging, jullie mogen dan met me afrekenen want ik wil presteren! Ik heb de laatste week vooral gerust, dus de energie is er.
Lieve groetjes,
I feel okay,
Dorian
(Op de foto word ik door een passerende fan in een sandwich picture genomen)