Nu moét het... de finale!

Over drie weken begint het WK in Sorrento, Australië. Hier wordt bepaald: wel of geen kwalificatie voor de Spelen. Het wordt Kiran of ik. Diegene die boven de ander eindigt, mag naar de Spelen. Gelukkig mik ik al mijn hele leven niet op tegenstanders maar op een plek: deze keer is dat de eerste plaats.

Klinkt dat arrogant? Zo is het zeker niet bedoeld. Het is mijn manier. Ik wil mijn eigen sport bepalen, ga niet kijken wat een ander doet. Natuurlijk ben ik geïnteresseerd in Kiran, ik beschouw hem als een vriend. Maar als we de hele dag naar elkaar zitten te kijken, daar wordt niemand beter van.

Daarom is het ook leuk dat we Sil Hoekstra bij ons hebben. Hij is nog maar 20. Da's prettig voor mij en Kir, zo'n poepluier erbij. Prachtig mannetje ook, je kunt hem heel goed in de buurt hebben en het is ook nog eens een gigantisch surftalent. Je ziet hem met de dag groeien.

We hebben het superleuk samen, ook met mijn coach Aaron McIntosh en over een tijdje fysio Mark Haak erbij. Zo kom ik mijn dagen wel door. Lekker sporten, vol d'rop. Ik ben fysiek heel goed, op een verkoudheidje na, maar die is bijna voorbij.

Eerst is het zaak om na tien dagen thuis in LA weer even aan de plank te wennen, maar dat zal wel lukken want we beginnen gelijk met een paar trainingswedstrijdjes die we zelf organiseren. Het enige dat ik zorgwekkend vind – hoe gek dat ook klinkt – is de wind.

De bosbranden en de hele klimaatproblematiek kunnen een hele andere dynamiek geven op het water. Een paar dagen geleden was het hier in Sorrento 40 graden, nu 17. Hoe ernstig dat voor de wereld is, dat schreeuw ik op andere momenten wel van de daken, voor nu moeten we er als sporters mee dealen. Hoe eng het allemaal ook is.

Iedereen in dit land is van slag. Heel soms word ik moedeloos van dit soort dingen, maar nu wil ik er anders naar kijken. Als iets waar ik mee te maken heb en alle anderen ook.

Ik ga met mijn hart varen zoals ik dat altijd heb gedaan en zoals ik besloten heb in het leven veel meer op mijn gevoel te doen. Dan komt het wel goed, als ik maar ruimte geef aan alles wat er toe doet. Nu is dat de kwalificatie voor de Spelen, hoewel het voor mij dus veel meer een gewoon WK is waar ik de sterkste wil zijn. Ben ik dat, dan ben ik ook gekwalificeerd.

De 23ste beginnen we. Tot die tijd gaan we trainen en de laatste week gaan we taperen, heeeeerlijk! Lekker de trainingsinspanningen uit het lijf laten lopen en het lichaam laten herstellen tot de optimale vorm voor de races. Mijn favoriete periode.

En dan het water op, aan de bak, ik kijk er naar uit!

Dor

(Op internet heb ik Mathieu van der Poel wereldkampioen zien worden. Wat een geweldige power-gozer is dat, ben benieuwd naar zijn toekomst en zijn olympische plannen, wat een baas!)

Hoe mijn trainingskamp in Nieuw Zeeland er uit zag?