Kerst vind ik niet alleen maar leuk

Ik vind kerst vaak een moeilijke tijd. Soms lees je dat er in oorlogen een korte wapenstilstand is, zoals in de Eerste Wereldoorlog, de laatste jaren zelfs nog rond Syrische steden. Dan mogen burgers even ademhalen voordat het schieten weer even hard verder gaat. Wat cynisch!

Ik heb soms een beetje moeite met de symboliek rond kerst. Het is een tijd waarin ongelofelijk veel wordt geconsumeerd, niet alleen etenswaar, maar ook cadeaus. Hoe blij ik ook ben dat ik de kerstdagen met Sasha, Lise en Rhea doorbreng bij mijn schoonmoeder in Canada, waar een heerlijke sfeer heerst, mét cadeaus ook... dat enorme commerciële rond de kerst, dat ligt me minder goed.

Ik ga ook altijd een beetje piekeren van kerst. Dan denk ik aan Texel, aan mijn sport, dan vraag ik me af of ik een goede vader ben, of ik genoeg doe tegen global warming, of ik thuis Sas genoeg help omdat zij op haar beurt mijn sportleven zo geweldig steunt.

Ik mag dan 31 jaar zijn, ik mis papa, mama en Aad als een 12-jarige. Kerst op Texel is altijd heerlijk. Dit jaar is oma Nel er voor het eerst niet meer bij. Dan wil ik thuis zijn om daar samen bij stil te staan. Ze vond kerst altijd zo mooi. Ook al wilden de beentjes de laatste jaren niet meer zo, missen wilde ze niets.

Kerst.

Niet het eten, het sámenzijn is mooi. Dat je iemand kunt laten voelen dat je belangrijk voor elkaar bent. Ik weet het, daar hebben we Dorian van de Jesus People weer, maar echt, ik voel me zó blij als ik samen ben met mijn gezin. Dat vele weg zijn schuurt best wel eens. In januari wordt Rhea één als ik aan het trainen ben in Nieuw-Zeeland... dat ga ik dus niet meemaken.

Ik weet het, het is mijn eigen keuze om naar de Spelen in Tokyo te willen, en ik ga ook vol voor het WK in februari waar Kiran en ik de kwalificatie afmaken, maar tóch... met twee kinderen is het nóg moeilijker naar je trainingsstage vertrekken dan met één kind. Hoe mooi ik mijn sport ook vind, dat knaagt de ene keer meer dan de andere.

Ach, het hoort voor mij ook bij kerst, dat naar mijn eigen leven kijken. Doe ik de dingen die bij me passen? Draag ik bij of pak ik alleen maar? Veel mensen zien me als Dorian van Rijsselberghe met twee gouden olympische medailles, maar ik ben gewoon Dorian van Rijsselberghe. Ik weet soms ook niet waar vandaan de wind waait, ben ook wel eens onzeker, Dor de Tobber.

Begin januari dus weer naar Nieuw-Zeeland, dan weer even thuis en dan naar Australië voor het WK. Ik heb er heel erg veel zin in, ga er echt alles aan doen om wereldkampioen te worden. Maar na deze heerlijke kerst samen, zal weggaan weer heel moeilijk zijn.

Ik hoop niet dat ik je met mijn getob in de put heb gepraat. Ik wens je een heel erg fijne kerst en alle goeds voor 2020! En doe geen gekke dingen met oud en nieuw!

Liefs,

Dorian