​Kiran en ik als een treintje voor Aaron

In de Tour de France zie je renners die hun sprinter de laatste kilometers met een bloedgang naar de finish rijden en hem daar afzetten voor de sprint. Dan zie je twee van die graatmagere gasten voorop met achter hen zo'n ploeggenoot met bovenbenen die niet door een gewone deur passen.

Kiran en ik vormen het treintje voor onze coach Aaron, omdat we vinden dat hij coach van het jaar moet worden bij het gala van het Watersportverbond en bij het gala van NOC*NSF. Eén coach die op één WK in één klasse de nummer één en de nummer twee begeleidde, het werd in de zeilsport nooit eerder vertoond. Aaron deed het een paar maanden geleden in Aarhus met Kir en mij. Wat moet een coach nog meer doen om coach van het jaar te worden?

Maar het zou niet de eerste keer zijn dat Aaron naast de prijzen grijpt. Daarom nomineer ik hem hier hoogstpersoonlijk: mijn coach. Aaron is vernieuwend, betrouwbaar, uitermate slim, misschien soms iets te zwaar, maar altijd beschikbaar. En dat voor Kiran én voor mij, in gelijke mate, wat natuurlijk ook knap is, twee van die toppers in het emmertje houden.

Aaron doet bovendien veel meer dan alleen Kiran en mij begeleiden, hij heeft meer projectjes, ook bij het Watersportverbond. Maar daar hoor je hem niet over. Want hij is ook bescheiden. De man is voor ons zeer inspirerend. Ik denk dat Kir hem, net als ik, ziet als een van de waardevolste mensen in zijn leven. Weet ik eigenlijk wel zeker.

Dat is eruit!

Zelf ben ik 30 oktober in Florida omdat ik genomineerd ben voor Zeiler van het Jaar bij World Saling, de wereldzeilbond. 'Hadden jullie geen betere opties?', vroeg ik toen ze belden. Ik werd wereldkampioen omdat anderen slecht waren, weten jullie het nog? IK wel. Mijn prestaties in Londen (Spelen van 2012) en Rio de Janeiro (Spelen van 2016) sla ik zelf veel hoger aan namelijk, maar ja...

Ze antwoordden lachend dat de laatste world cup, vlak na het WK, niet meetelde. Want die negende plek daar, zou me mijn nominatie gekost hebben, zeiden ze. Terecht, reageerde ik, dat verdiende inderdaad allemaal niet de schoonheidsprijs... boeien!!!

Maar wereldzeiler van het jaar, sjonge! Het zou natuurlijk heel eervol zijn, daar draai ik niet omheen. Die wil ik wel op mijn palmares. In Nederland doen dit soort titels me niet veel meer, ik vind het vooral leuk om op die gala's met alle sporters bij elkaar te zijn, dat is dan toch een soort feessie.

Maar deze tweede 'wereldtitel' van 2018 zou ik wel mooi vinden. Als dan ook nog eens het treintje van Kir en mij werkt en Aaron de waardering krijgt die híj verdient, dan ben ik echt happy!

We stoempen door, Kir en ik!

Dorian