Lifeofdorian

Dorian's Blog

Pasen, eieren en John Fisher

Dorian pasen 18

Ik ben niet gelovig, maar door een filmpje op Dumpert, in het Twents op een grappige, satirische manier, weet ik het weer. Jezus stierf aan het kruis, werd in een grot gelegd, verdween, kwam later terug en verdween weer. Pasen.

Voor mij betekent het vooral gezellig met de familie eieren eten. Mijn broer Aad is liefhebber, hij mocht met Pasen altijd eieren eten zo veel hij wilde. Dat werden er wel eens zeven. En toen we klein waren verstopten ze op de boerderij waar ik opgroeide eieren in de schuur. Wie een jaar of vier, vijf was, mocht dan het Grote Ei vinden.

Pasen dus.

De familie van John Fisher, zeiler van team Sun Hung Kai/Scallywag in de Volvo Ocean Race, beleeft de slechtst denkbare paasdagen. John sloeg tijdens een storm overboord op het meest veraf gelegen plekje op de wereld: Point Nemo. Op de wilde zuidelijke oceaan met huizenhoge golven kon zijn team hem niet terugvinden, we moeten aannemen dat John is overleden.

Dat John precies dáár overboord gaat, verzin je toch niet? Op een plek waar de afstand tot land het grootst is van de hele wereld, 2688 kilometer om precies te zijn! Ik las ergens dat de astronauten in het internationale ruimtestation ISS op 400 kilometer bóven de oceaan het dichtstbij waren.

De andere VOR-boten waren te ver weg om te kunnen helpen. Een verschrikkelijke situatie. Die zeilers – Kiran en ik bezochten in Auckland kort voor de etappestart Team Brunel – weten welke risico's ze nemen. En de ontbering vinden ze ook helemaal niet leuk, maar de onvergetelijke momenten wegen daar voor hen tegenop.

Geloven of niet, dáár in het koude water van negen graden, moederziel alleen in die storm... ik hoop dat John Fisher niet heeft geleden. Als het had geholpen, had ik voor John mee gebeden, samen met alle gelovige mensen.

Maar ik geloof dus niet, ook al vier ik Pasen. Ik weet wel dat ik de laatste week ontelbare keren aan John Fisher heb gedacht, in de hoop dat hij zou worden gevonden. Al was het maar omdat zijn lichaam dan naar huis kan.

Mijn gedachten leken vast heel erg op schietgebedjes.

Dorian

Archief